تجربه فیزیوتراپیست های شاغل در بیمارستان های شهر تهران از اثرات کارتیمی یک مطالعه کیفی

مقدمه: در جوامع امروزی، برای صرفه جویی در هزینه های درمانی و ارائه خدمات جامع و بهینه بهداشتی-درمانی، همکاری تخصص ها به شکل کارتیمی، رواج چشمگیری یافته است. فیزیوتراپیست ها به عنوان عضوی از تیم درمانی، برای ارتقاء سلامت همنوعان خود می کوشند. هدف از این مطالعه، تبیین درک و تجربه فیزیوتراپیست ها، از کارتیمی در محیط بیمارستان می باشد. روش بررسی: این پژوهش به روش کیفی با رویکرد پدیدار شناسی انجام گرفت. مشارکت کنندگان، 11 فیزیوتراپیست شاغل با سابقه کاری 7 تا 25 سال بودند که بصورت هدفمند، از 6 مرکز بیمارستانی واقع در شهر تهران انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه های عمیق نیمه ساختار یافته و در بازه زمانی یک سال(1392-1391)گردآوری و به روش تحلیل محتوا، تحلیل شدند. یافته ها: یافته های به دست آمده از مصاحبه ها در دو درون مایه اصلی شامل: 1) تاثیر کارتیمی بر باورها و احساسات (رضایتمندی، انگیزش، آرامش، کاهش استرس و فشار کاری، اعتماد و بهبود جایگاه) و 2) تاثیر کارتیمی بر بازدهی شغلی(شناخت و آگاهی، تقسیم کار و افزایش کیفیت خدمات، ارجاع و درآمد، درمان همه جانبه، جلوگیری از دوباره کاری و عوارض ثانویه بیماری) قرار گرفتند. نتیجه گیری: کارتیمی اثرات مثبتی بر باورها، احساسات و بازدهی شغلی فیزیوتراپیست های شاغل در بیمارستان های شهر تهران دارد. با توجه به روند رو به رشد بیماری های مزمن وگسترش جمعیت سالمند؛ ارائه خدمات بهداشتی-درمانی به صورت جامع و کل نگر در کشور ضروری به نظر می رسد. ازاین رو نیاز به تحقیقات گسترده تر در زمینه کار تیمی احساس می شود.